اداره کل دامپزشکی استان همدان

دکتر اسکندری، رئیس اداره دامپزشکی شهرستان تویسرکان بیان داشت: در واقع این آفت، نوعی انگل زنبور عسل محسوب می شود.این انگل با تغذیه از چربی و همولنف زنبور باعث ضعیف شدن و در نتیجه افزایش نرخ مرگ و میر زنبورهامی‌گردد.

کاهش ترکیبات مغذی و قدرت سیستم ایمنی زنبورها از دیگر عواقب ابتلای زنبورها به بیماری واروازیس است.

وی، در خصوص بیماری زایی این کنه، گفت: شدت بروز علائم به دما و میزان رطوبت محیط بستگی دارد.

حداکثر علائم بالینی این بیماری در اوج فعالیت کلنی دیده می‌شود. شروع علائم با کاهش سن زنبورها، تغییر رفتار زنبورهای کارگر و کاهش جمعیت و فعالیت کلنی تشخیص داده می‌شود.

دکتر احمد اسکندری، در ادامه توضیح داد: علائم بالینی مشهود مانند؛ کوتاه شدن بال‌های زنبور و همچنین طول شکم زنبور در کلنی‌هایی با درگیری‌های بسیار شدید دیده شده که معمولا منجر به کلاپس کندو و از بین رفتن کل زنبورها خواهد شد.

وی، در مورد درمان بیماری واروازیس بیان داشت: درمان باید به صورت همزمان در تمامی کلنی‌­ها انجام پذیرد و از دارویی استفاده شود که اثربخشی لازم را در از بین بردن کنه‌ها داشته باشد. به علت اینکه این بیماری نوزاد زنبور را هم آلوده می‌کند، درمان این بیماری باید قبل از تخم ریزی ملکه صورت پذیرد زیرا در صورت بسته شدن درب سلول‌ها، اثر دارو بر نوزاد مبتلا کاهش یافته و آلودگی در کندو باقی خواهد ماند.

رئیس اداره دامپزشکی شهرستان تویسرکان ، در مورد روش های درمانی اظهار داشت: استفاده از اسپری اسید فرمیک، اسید اگزالیک، استفاده از نوار کنه کش، وجود  کندو های با  کف باز و تله گذاری با سلول های نر، میتوانند در درمان موثر باشند.